Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ
Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΓΓΙΝΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ο άγιος Λογγίνος, ήταν εκατόνταρχος και καταγωγής Ιουδαϊκής. Ζούσε κατά την εποχή του Κυρίου Ιησού Χρηστού και υπηρετούσε ως εκατόνταρχος στην υπηρεσία του Πιλάτου.
Ο Λογγίνος κατά την ημέρα κατά την οποία εσταυρώθη ο Ιησούς Χρηστός, πήρε διαταγή από τον Πιλάτο να … μεταγάγει τον Ιησού Χρηστό και στη συνέχεια να τον φρουρήσει.
Ο μακάριος Λογγίνος, έμεινε κοντά στον Εσταυρωμένο. Η ψυχή του συγκινήθηκε από την άδικη σταύρωση του Κυρίου. Τότε άρχισαν να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του, τα θαυμάσια εκείνα σημεία και εξαιρετικά θαύματα που έγιναν εκείνη την ώρα. Πρώτα είδε τον σεισμό, κατόπιν το σκοτάδι που έκρυψε τον ήλιο, τους τάφους που άνοιξαν και τους νεκρούς που πρόβαλαν μέσα από αυτούς με ζωή. Τον έπιασε φόβος ιερός ! αισθάνθηκε την παντοδυναμία του Θεού να μαρτυρά την οργή Του, δια του μεγαλύτερου εγκλήματος και έπεσε στα πόδια του Εσταυρωμένου και με μεγάλη φωνή είπε: Αληθώς Θεού Υιός ην Ούτος.
¸τρεξαν (ο Λογγίνος και η ομάδα μεταγωγής) αλλά οι προεστώτες της συναγωγής θεώρησαν μεγάλη ντροπή γι' αυτούς την ανάσταση του Χριστού για να καλύψουν το σφάλμα τους σκέφτηκαν την δωροδοκία. ¸δωσαν στους (Εξωτερικούς ?) φρουρούς όσα χρήματα ήθελαν, για να συκοφαντήσουν την Ανάσταση και να πουν ότι οι Απόστολοι πήγαν κρυφά την νύχτα και τον έκλεψαν. Αυτά λοιπόν είπαν οι λοιποί φρουροί προς τον Πιλάτο και άρχισαν να το διαδίδουν και στους άλλους ανθρώπους της πόλεως.
Ο πιστός Λογγίνος, δεν έλαβε ούτε ένα αργύριο. Με ελεύθερη γνώμη και γλώσσα άρχισε να διαδίδει την αλήθεια και να ελέγχει το ψέμα των Ιουδαίων έλεγε δηλαδή σ' όλους "ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός και ανέστη εκ νεκρών".
Αυτά όταν τα έμαθαν ο Πιλάτος και οι άλλοι έξαρχοι Ιουδαίοι, έστρεψαν προς τον Λογγίνο όλο το μίσος που είχαν κατά τον Ιησού πρωτύτερα και ζητούσαν τρόπο και ευκαιρία να τον σκοτώσουν. Κάποιος όμως φίλος του Λογγίνου τον ειδοποίησε για όσα σχεδίαζαν εναντίον του. Τότε και εκείνος αγανακτισμένος από την άνανδρη στάση των ανώτερων του, πετά την ζώνη και την χλαμύδα του, περιφρονεί το αξίωμα του, απαρνείται συγγενείς και φίλους και πηγαίνει στην Καππαδοκία. Εκεί γίνεται κήρυκας για τα θαύματα του Χρηστού, αν πρώτος Απόστολος.
Αυτή η ομολογία του Λογγίνου, ότι ο Χρηστός είναι Αληθινός Θεός και Ανέστη, διαδόθηκε σ' όλο τον κόσμο. Δεν άργησαν να το μάθουν αυτό οι θεοκτόνοι Ιουδαίοι, μαζεύτηκαν και κατάφεραν να πείσουν τον Πιλάτο να καταγγείλει τον Λογγίνο στον Τιβέριο. Πράγματι ο Πιλάτος κατηγορεί τον Λογγίνο, ότι περιφρόνησε την ρωμαϊκή εξουσία και το αξίωμα του, την πίστη των ειδωλολατρών και κηρύττει για έναν Θεό.
Ο Πιλάτος, υπέγραψε βασιλικό διάταγμα και ζήτησε τον θάνατο του Λογγίνου. Σύντομα λοιπόν στρατιώτες καταφτάνουν στο αγρόκτημα του στην Καππαδοκία ώστε να τον συλλάβουν και να τον θανατώσουν. Ο Λογγίνος τους υποδέχτηκε με χαρά, τους αγκάλιασε, τους φίλησε και τους φιλοξένησε. Οι στρατιώτες έκπληκτοι των ρώτησαν "γιατί φίλε Λογγίνε έκαμες τέτοιο πράγμα, να μας αγκαλιάσεις, να μας υποδεχτείς σπίτι σου και η φιλοξενία σου να γίνει για εσένα θάνατος ;".
Αυτά και άλλα έλεγαν οι στρατιώτες γιατί συμπονούσαν τον ¢γιο, αλλά εκείνος χαρούμενος και με γενναιότητα τους εξηγούσε για τα θαύματα που είδε και για την δύναμη της πίστης του.
Αμέσως μετά γονάτισε, έσκυψε και οι στρατιώτες έκοψαν το τίμιο κεφάλι του στις 16 του μηνός Οκτωβρίου. Η μακάρια ψυχή του, έφυγε για τα ουράνια.