close
Ομιλία του προέδρου της Π.Ο.Υ.Ε.Φ.
στο 7ο Τακτικό Πανελλαδικό Συνέδριο.




Γ.ΚΩΣΤΙΚΑΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. Π.Ο.Υ.Ε.Φ.):
Κύριε Υπουργέ, κύριοι Βουλευτές, εκπρόσωποι Κομμάτων, κύριοι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κυρίες Διευθύντριες, κύριοι Διευθυντές του Υπουργείου, συνάδελφοι, συνδικαλιστές, φίλες και φίλοι, σας καλωσορίζω στην όμορφη πόλη της Πάτρας, όπου πραγματοποιούμε ένα ακόμη Τακτικό Πανελλαδικό Συνέδριο, συνεχίζοντας έτσι μία όμορφη παράδοση που έχουμε σαν Ομοσπονδία, να πραγματοποιούμε τα Τακτικά Πανελλαδικά Συνέδριά μας σε επαρχιακές πόλεις.

Πριν ξεκινήσω τον λόγο μου, να εκφράσω τη συμπάθεια και τη λύπη μου για το ατυχές γεγονός που συνέβη εχθές στα Γραφεία του κ. Υφυπουργού, για το οποίο όλοι λυπόμαστε και που δυστυχώς αυτά είναι φαινόμενα των καιρών.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Υπαλλήλων Εξωτερικής Φρούρησης αποτελεί την πιο νεοπαγή Ομοσπονδία του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Αποτελείται από νέους συναδέλφους στη πλειοψηφία της, νέους υπαλλήλους των Καταστημάτων Κράτησης. Παρά όμως το νεαρό της ηλικίας μας και τον επαγγελματισμό που επιδεικνύουμε στην εκτέλεση του καθήκοντος, είναι κατά γενική ομολογία αποδεκτό ότι εξυπηρετούμε ένα απαρχαιωμένο σωφρονιστικό σύστημα. Γι αυτό δεν θα είναι υπερβολή να λεχθεί ευθύς εξαρχής σε αυτή την αίθουσα, από τις αρχές κιόλας του Συνεδρίου, ότι την τελευταία δεκαετία που υπηρετούμε, ελάχιστες θετικές εξελίξεις έχουμε δει, έχουμε βιώσει στο σωφρονιστικό σύστημα.

Δεν έχουμε αμφιβολία για τις καλές προθέσεις των υπηρεσιακών και πολιτικών μας παραγόντων, αυτό δυστυχώς όμως δεν αρκεί. Οι καλές προθέσεις και της Ομοσπονδίας μας πάντα απέδειξαν ότι πέρα από τον άριστο βαθμό επικοινωνίας αναζητούμε λύσεις και καταθέτουμε προτάσεις.
Είναι προφανές όμως ότι ούτε αυτό είναι αρκετό.

Και επιτρέψτε μου κύριε Υπουργέ, κύριοι επίσημοι, να σας επισημάνω ευθύς εξαρχής ότι και λόγω των καιρών αλλά και λόγω του προσώπου σας, έχουμε αυξημένες προσδοκίες. Είναι εξαιρετικά ευχάριστο για εμάς που ανέλαβε Υφυπουργός Δικαιοσύνης αρμόδιος για τα θέματα Φυλακών. Είναι γεγονός ότι το πολιτικό σχήμα όπως είχε καθιερωθεί στο παρελθόν με έναν Υπουργό και το μεγάλο φάσμα που έχει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, από τα Δικαστήρια, τις Φυλακές, την Ιατροδικαστική Υπηρεσία, δεν επέτρεπε τη συστηματική ενασχόληση με τις Φυλακές.

'Oπως έλεγα λοιπόν ότι είναι κοινός τόπος ότι το σωφρονιστικό σύστημα στη χώρα μας νοσεί και έχει μείνει χαμένο κάπου στο παρελθόν. Ο υπέρογκος αριθμός κρατουμένων, μεγαλύτερος κατ´ αναλογία από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, το αδικαιολόγητα μεγάλο ποσοστό προφυλακισμένων, η παράδοξη αλλά και άδικη κράτηση παρανόμων μεταναστών υπό απέλαση -που είναι ένα θέμα, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση στις Φυλακές- το γεγονός ότι το τραγικό και τόσο αληθινό ότι όποιος βγαίνει από τη Φυλακή, αργά ή γρήγορα ξαναμπαίνει, είναι διαπιστώσεις που αποδεικνύουν ότι το σύστημα θέλει μία αναθεώρηση.

Κάθε στόχος όμως για να επιτευχθεί, απαιτεί και τη λήψη κάποιου, ή μίας σειράς μέτρων, συχνά τόσο απλών, που προκαλεί ανησυχία και στους πολίτες αλλά και σε εμάς, γιατί αυτά τα πράγματα δεν προχωράνε, γιατί δεν εφαρμόζονται. Το σωφρονιστικό σύστημα έχει τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης.

Κατ´ αρχήν, πρέπει να εφαρμοστεί η δυνατότητα εναλλακτικών ποινών, κάτι που σκέπτεται από το 1999. Πάρα πολλοί κρατούμενοι με μικροποινές, με χρέη, μπαίνουν στη Φυλακή. Δεν έχουν δουλειά αυτοί οι άνθρωποι στη Φυλακή.

Ιδιαίτερη φροντίδα πρέπει να δοθεί και στη δραστηριοποίηση του Οργανισμού "Επάνοδος", για την επανένταξη των αποφυλακισμένων, ώστε ένα ποσό τουλάχιστον από αυτούς που βγαίνουν από τη Φυλακή, να μην ξαναγυρίζουν και ειδικά οι τοξικομανείς, που μπαίνουν μέσα για μικροποσότητες ναρκωτικών και βγαίνουν χειρότεροι από ό,τι μπήκαν στην φυλακή.

Πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσει η λειτουργία Κέντρων Ψυχολογικής Υποστήριξης εντός των Φυλακών, η βελτίωση λειτουργικών υποδομών, πρέπει αυτά τα απλά πράγματα να αποτελέσουν κάποια από τα μέτρα αυτά. Το ειρωνικό στην υπόθεση είναι, ξέρετε ότι τα περισσότερα από αυτά ήδη ισχύουν από τον Σωφρονιστικό Κώδικα του 1999, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχουν λειτουργήσει.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς αυτό που ήδη ειπώθηκε, ότι η καλή πρόθεση δεν αρκεί πλέον. Αντίθετα, δημιουργεί ανησυχία στους πολίτες που πληρώνουν για όλα αυτά, αλλά και σε εμάς τους εργαζόμενους που υπομένουμε όλα αυτά.

'Oπως ξέρετε, το Σύστημα Υγείας της χώρας νοσεί, ως απόρροια έλλειψης πόρων, κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρισης. Οι πολίτες οι έχοντες και οι λιγότερο έχοντες, καλώς ή κακώς, θα απευθυνθούν στον ακριβοπληρωμένο ιδιωτικό τομέα. Ο φυλακισμένος δυστυχώς, δεν έχει αυτή τη δυνατότητα και κινδυνεύει ο κρατούμενος να πεθάνει και μαζί του, κάθε έννοια αξιοπρέπειας στην πολιτική των Καταστημάτων Κράτησης. Δίπλα σε αυτόν θα αρρωστήσει και το υπόλοιπο Προσωπικό, οι συνάδελφοί μας οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι και εμείς οι εξωτερικοί φρουροί Φυλακών.

Σε κάποια Καταστήματα Κράτησης υπάρχει μία στοιχειώδης υγειονομική περίθαλψη. Στα περισσότερα από αυτά ούτε καν αυτό. Με μία νομοθετική διάταξη που πέρασε ο προηγούμενος Υπουργός ο κ.Δένδιας, εντάσσει τα Καταστήματα Κράτησης στο ΕΣΥ. Εντούτοις, για να λειτουργήσει αυτή η διάταξη, προϋποθέτει τη θέσπιση νέων Προεδρικών Διαταγμάτων και Υπουργικών Αποφάσεων. Δηλαδή, στην ουσία δεν λειτουργεί αυτή η διάταξη ακόμα. Είναι γεγονός ότι αυτά πρέπει να προχωρήσουν, δηλαδή πρέπει όλο το ιατρικό και παραϊατρικό Προσωπικό να περάσει στο ΕΣΥ, να είναι μέριμνα του Υπ. Υγείας. Είναι κοινός τόπος αυτή τη στιγμή ότι οι Φυλακές δεν έχουν ούτε την πρωτοβάθμια υγειονομική φροντίδα. Αυτό επιβαρύνει το Προσωπικό και ψυχολογικά αλλά και σε εργατοώρες, λόγω των πολυάριθμων μεταγωγών και φρουρήσεων στα νοσοκομεία για απλά, απλούστατα περιστατικά. Βέβαια κυρίως επιβαρύνει τους κρατούμενους, που αυτοί είναι τα θύματα αυτής της υπόθεσης.

Και εδώ θέλω να επισημάνω σε θέμα ασφάλειας κάτι ακόμα: φυλάμε κρατούμενους στα Νοσοκομεία, στους διαδρόμους, χωρίς καμία ασφάλεια. Το γεγονός ότι δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι τώρα, οφείλεται κατ´ αρχήν σε μία καλή τύχη και δεύτερον στον επαγγελματισμό των συναδέλφων. Αλλά εκεί είναι το σημείο που πονάει όλη η Υπηρεσία. Πρέπει λοιπόν να γίνει αυτό που προτείναμε και στο παρελθόν, ειδικές πτέρυγες σε κατά τόπους Νοσοκομεία, που να έχουν και ασφάλεια και φροντίδα υγειονομική οι κρατούμενοι.

Η Εξωτερική Φρούρηση Καταστημάτων Κράτησης ιδρύθηκε το 1999 επί Υπουργίας Γιαννόπουλου. Ο σκοπός ήταν η Εξωτερική Φρούρηση των Καταστημάτων Κράτησης, η εκτέλεση μεταγωγών και η φρούρηση κρατουμένων σε Νοσηλευτήρια. Κατά κοινή ομολογία, η Υπηρεσία ξεπέρασε τις προσδοκίες και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις του θεσμού. Τα αποτελέσματά της και η διεύρυνση ήταν γρήγορα. Θα αρκεστώ μόνο σε νούμερα να αναφέρω ότι ενώ τη δεκαετία 1990 - 2000 είχαμε 180 αποδράσεις κρατουμένων, από τότε που ξεκίνησε ο θεσμός, το 2001 μέχρι σήμερα, ο αριθμός αυτός είναι μονοψήφιος. Χωρίς να αναφέρω καθόλου την κατακόρυφη βελτίωση ποιότητας παροχής υπηρεσιών.

Δυστυχώς όμως, εκτός από αυτές τις αδιαμφισβήτητες επισημάνσεις, αλλά και παρά τη δεδομένη καλή πρόθεση, αυτά δεν είναι αρκετά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1999 προβλέφθηκε ότι η Εξωτερική Φρουρά θα χειρίζεται τις μεταγωγές σε όλες τους Νομούς. Σήμερα, μία δεκαετία και πλέον, ακόμα οι Νομοί Αχαΐας (καλή ώρα), Θεσσαλονίκης και Αττικής, δεν εκτελούν μεταγωγές εντός του Νομού, λόγω έλλειψης Προσωπικού.

Παρόμοιο σκηνικό σημειώνεται και στην ιεραρχία της Υπηρεσίας. Ενώ εδώ και χρόνια θα έπρεπε η Υπηρεσία να έχει βγάλει βαθμοφόρους, αυτή τη στιγμή έχει σχεδιαστεί σε επίπεδο νομοθετικό αυτή η πράξη, αλλά ακόμα αυτή τη στιγμή υπάρχουν αποσπασμένοι αστυνομικοί στις Διοικήσεις των φρουρών, οι οποίοι και επειδή αλλάζουν συνεχώς, αλλά και επειδή -για να είμαστε ειλικρινείς- η ΕΛ.ΑΣ. δεν στέλνει και το καλύτερο Προσωπικό της (νομίζω είναι λογικό αυτό που λέω), υπάρχει πρόβλημα συνεργασίας και αποτελεσματικότητας.

Και να μου επιτρέψετε, πέρα από αυτά, σε αυτό το σημείο της ομιλίας μου, να σταχυολογήσω επιγραμματικά και μερικά ακόμα αιτήματα των συναδέλφων.

Προσλήψεις.
Σήμερα υπηρετούν 1.607 συνάδελφοι. Οι οργανικές θέσεις είναι υπερδιπλάσιες. Δεν είναι πολλές οι οργανικές θέσεις, οι υπάλληλοι είναι λίγοι. Και αυτό φαίνεται πρακτικά και από τις αλχημείες που κάνει κάθε Υπηρεσία για να ανταπεξέλθει στην εκτέλεση του καθήκοντός της και από τα δεκάδες ρεπό που οφείλονται σε όλο το Προσωπικό. σύντομα, θα είναι έτοιμα και τα νέα Καταστήματα Κράτησης, αυτό των Σερρών πρώτο, έπεται της Δράμας και των Χανίων.

Πρέπει λοιπόν η Πολιτεία, πέρα από την αυτονόητη ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων Καταστημάτων Κράτησης να φροντίσει και την πρόσληψη και την πλήρη στελέχωση αυτών των Υπηρεσιών. Θα σας πω ότι τα Γρεβενά, ενώ πρέπει να είχαν 125 άτομα, άνοιξαν με 70 άτομα, όσον αφορά την Υπηρεσία Εξωτερικής Φρούρησης. Δηλαδή ακόμα και στις νέες προσλήψεις των Καταστημάτων Κράτησης τα στελεχώνουμε κατά 50% - 60%.

Σχολή.
Πρέπει να είμαστε η μοναδική ένοπλη Υπηρεσία που δεν διαθέτει σύγχρονο χώρο Σχολής Εκπαίδευσης. 'Eτσι και η εκπαίδευση των συναδέλφων μας γίνεται σε χώρους που κάθε φορά αναζητούνται πού θα γίνουν και κυρίως δεν προχωρούν τα προγράμματα μετεκπαίδευσης. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι εμείς που είμαστε 10 χρόνων υπάλληλοι, έχουμε κάνει μία μετεκπαίδευση στα βασικά μας αντικείμενα δύο (2) φορές αυτά τα 10 χρόνια και μία τρίτη, που γίνεται αυτό το χρονικό διάστημα που μιλάμε, στα βασικά αντικείμενα, όχι σεμινάρια επιμόρφωσης.

Λοιπόν, άμα βάλει κανείς να σκεφθεί αυτή τη δεκαετία τι δρόμο έχει διανύσει το οργανωμένο έγκλημα και η εγκληματικότητα γενικά στη χώρα μας και αντιπαραθέσει την παροχή εκπαίδευσης, αντιλαμβάνεστε το χάσμα που υπάρχει.

Ηλεκτρονική υποδομή.
Γενικά, στο πλαίσιο της υποδομής, θα μου επιτρέψετε να πω ότι το Υπουργείο μέχρι σήμερα δεν έχει κανένα πρόγραμμα προμηθειών, δηλαδή δεν έχει ένα πλαίσιο λειτουργίας να πει: «Εφέτος έχουμε αυτά τα χρήματα, θα αντικαταστήσουμε αυτά τα υλικά. Του χρόνου έχουμε αυτές τις παροχές σε Καταστήματα, άλλα υλικά». Και έτσι λοιπόν, η Υπηρεσία ουσιαστικά δεν έχει υποδομή ηλεκτρονική.

Θα σας πω χαρακτηριστικά, ότι τα όπλα τα υπηρεσιακά που εκτελούμε υπηρεσία, είναι του 1930, δανεικά από την Ελληνική Αστυνομία. Τα αλεξίσφαιρα γιλέκα αρκούν μόνο για ένα μέρος του Προσωπικού. Οι φορητοί ασύρματοι οι οποίοι είναι και αυτοί πάρα πολύ λίγοι, σιγά-σιγά εξαντλούνται εντελώς, γιατί δεν αντικαθίστανται κάθε φορά που χαλάνε. Τα υπηρεσιακά οχήματα ήδη μετράνε έντεκα (11) χρόνια υπηρεσίας και είναι καταπονημένα. Ενώ η παροχή βασικών εφοδίων, όπως δηλαδή χειροπέδες, στολές, αρβύλες κ.λ.π., αυτά ούτε λόγος να γίνεται, δεν υπάρχει πρόγραμμα καθόλου.

Είναι χαρακτηριστικό ακόμα ένα θεσμικό ζήτημα, αυτό των μετατάξεων. Στο άκουσμα κανείς της "μετάταξης" λέει τώρα: «Τι μου λένε! Να φύγουν όλοι από αυτή τη δουλειά, που είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολη και να πάνε να κάνουν άλλες δουλειές δεξιά και αριστερά!» Είμαστε -για όσους δεν ξέρουν- ο μοναδικός χώρος ίσως του Δημόσιου Τομέα που δεν δικαιούται μετάταξης. 'Oλα αυτά, οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν σπουδάσει ένα εργασιακό αντικείμενο το οποίο λείπει από τα Καταστήματα Κράτησης.

Δηλαδή την ίδια ώρα που δεν έχουμε νοσοκόμους και παραϊατρικό Προσωπικό στις Φυλακές, έχουμε σκοπούς που έχουν τελειώσει Νοσηλευτική. Την ίδια ώρα που δεν έχουμε λογιστές μέσα στις Φυλακές, έχουμε ανθρώπους που έχουν τελειώσει Λογιστική και ΑΕΙ και είναι επίσης σκοπιά. Την ίδια ώρα που αναζητούμε στελέχη Διοικητικού Προσωπικού στις Φυλακές, έχουμε απόφοιτους ακόμα και Νομικής Σχολής. Και αναρωτιόμαστε: αυτοί οι συνάδελφοι δεν μπορούν να καλύψουν αυτά τα κενά στα Καταστήματα Κράτησης και σταδιακά αυτές οι θέσεις οι κενές να αντικατασταθούν από συναδέλφους με νέες προσλήψεις;

Στερείται το Υπουργείο Δικαιοσύνης και γενικά το Δημόσιο άξιου Προσωπικού και Προσωπικού που έχει ήδη δέκα (10) χρόνια στις Φυλακές και δεν θα φύγει από τη Φυλακή, γιατί την έχει μάθει. Ενώ το Προσωπικό που παίρνει από άλλο δημόσιο τομέα μετάταξη, με την πρώτη ευκαιρία φεύγει.

Αφήνω ως τελευταίο το οικονομικό ζήτημα, όχι γιατί ιεραρχικά τοποθετείται κάτω από τα θεσμικά θέματα, αλλά γιατί αυτό που για πρώτη φορά συνέβη τη χρονιά που πέρασε, προσβάλλει πρωτίστως θεσμικές και αυτονόητες υποχρεώσεις του κράτους. Ας έχουμε το δεδομένο ότι γενικά ο εργαζόμενος αναζητεί πάντα καλύτερες αποδοχές. Εντούτοις όμως, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού διεκδικούμε την καταβολή δεδουλευμένων.

Δηλαδή, ντρέπομαι πραγματικά να μιλάω με συναδέλφους και να προσπαθώ να εγγυηθώ, μεταφέροντας εγγυήσεις από το Υπουργείο, ότι τη μία (1) ώρα που δούλεψαν νύχτα σε Φυλακή για 1,00€ τον Νοέμβριο του 2008, θα την πληρωθούν! Και δεν είναι λάθος το έτος, είναι τον Νοέμβριο του 2008. Για πρώτη φορά λοιπόν αμφισβητούνται κατοχυρωμένες και εντελώς αυτονόητες, ακόμα και για την πιο σκληρή εργοδοσία του ιδιωτικού τομέα παροχές.

Στη συνέχεια, δεδουλευμένες υπερωρίες, δεδουλευμένα κομμένα ρεπό, εκλογικές αποζημιώσεις, ακόμα και αυτή των Ευρωεκλογών που ακόμα δεν την έχουμε πάρει. Δηλαδή, έχουμε φτάσει να έχουμε πεδίο διεκδίκησης την καταβολή δεδουλευμένων στην Υπηρεσία μας. Το μεγαλύτερο ποσοστό των εξαιρεσίμων πηγαίνει σε αριθμητικά λίγα άτομα. Και θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο τρόπος κατανομής που αυτή τη στιγμή συμβαίνει στις Φυλακές, δεν είναι ούτε δίκαιος, ούτε ορθός. Δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη στην κατανομή τους. Οι εξωτερικοί φρουροί εργάζονται και δεν αποζημιώνονται.

Είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να τα κοιτάξει η πολιτική ηγεσία, γιατί δεν πρέπει να παραταθεί έστω και μία ημέρα αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας που τείνει να επικρατήσει στις οικονομικές υποχρεώσεις του κράτους.

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Εχθές το βράδυ μιλούσα με τους συναδέλφους από τα Γιάννενα και από την Τρίπολη (αυτό που λέω το παράδειγμα, συμβαίνει και σε άλλες Φυλακές). Στα Γιάννενα λοιπόν, φυλάνε το βράδυ δύο (2) άτομα, δύο (2) σκοπιές. Δηλαδή από τις τέσσερις (4) γωνίες που έχει το κτίριο των Φυλακών, φυλάμε τις δύο (2) διαγώνιες. 'Oταν βγαίνει η μεταγωγή, 03:00 η ώρα το βράδυ, θα πάρουν τηλέφωνο τον συνάδελφο στο σπίτι του, να του πουν: «'Eλα να κάνεις μεταγωγή». Και θα κατεβεί και μία σκοπιά από τις δύο (2). Και θα μείνει εκείνη την ώρα, που είναι στην εκτέλεση της μεταγωγής η Υπηρεσία, θα μείνει μία (1) σκοπιά από τις τέσσερις (4) γωνίες να φυλάγεται.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι όταν μιλάμε γενικά στο Δημόσιο, να μειωθεί το ποσοστό των υπερωριών και των εξαιρεσίμων, δεν μιλάμε για τις Φυλακές. Πρέπει οι Φυλακές να εξαιρούνται από αυτές τις διατάξεις, αλλιώς μην μιλάμε μετά για έλλειμμα ασφάλειας.

Επίσης, καλούμε την Πολιτεία να αποδείξει ότι έχει συνέχεια, ότι οι δύο (2) δεσμεύσεις των προηγούμενων Υπουργών για την καταβολή της αύξησης του ειδικού μερίσματος που παίρνουμε από το Ταμείο Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτιρίων θα καταβληθεί.

Αντιλαμβάνομαι ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν είναι καλή (να μην πω ότι είναι κακή). Τουλάχιστον σαν πολίτης -γιατί σαν συνδικαλιστικό μέλος δεν έχω αυτή την πληροφόρηση- σαν πολίτης, αυτό αντιλαμβάνομαι. Εντούτοις επαναλαμβάνω, μιλάμε για εργαζόμενους στις Φυλακές. Ποιος είναι ο χειρότερος εργασιακός χώρος στον Δημόσιο Τομέα; Αν άλλος δημόσιος υπάλληλος διαφωνήσει για την αύξηση του μερίσματος στους εργαζόμενους των Καταστημάτων Κράτησης, εδώ υπάρχουν δεκάδες συνάδελφοι που είναι πρόθυμοι να ανταλλάξουν τη θέση τους. Ας έρθουν αυτοί να κάνουν τη δικιά μας δουλειά με αυτά τα λεφτά.

Τέλος, φαίνεται ότι το στίγμα της νέας Κυβέρνησης είναι η διαφάνεια. Διαφάνεια και αξιοπρέπεια παντού. Ευτυχώς και το σύνθημα της Ομοσπονδίας μας από την ίδρυσή της είναι ακριβώς το ίδιο: διαφάνεια στον χώρο των Καταστημάτων Κράτησης. Ακόμα και όταν αυτή θα βγάλει στο φως τα κακώς κείμενα των δικών μας ανθρώπων, του δικού μας συστήματος που υπηρετούμε. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι είναι πολύ λίγες οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις και γενικά οι φορείς που στρέφονται σε βάρος των μελών τους, όταν αυτοί παρανομούν και ξεσκεπάζουν όσα με πολλή σοφία και εμπειρία τα γρανάζια του Δημόσιου Τομέα προσπαθούν κάθε φορά να κουκουλώσουν.

Από τη δική μας μεριά, την πλευρά των φρουρών, πιστεύουμε ότι μεγαλύτερη αξία έχει η φύλαξη αρχών, παρά η φύλαξη προσώπων. Αν η Φυλακή λοιπόν είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας, τότε γιατί να ντραπούμε; Ας δείξουμε το πρόσωπό της σε κάθε ενδιαφερόμενο, σε κάθε αρμόδιο φορέα, σε κάθε καλόπιστο κριτή. Μόνο να κερδίσουμε έχουμε, από το άνοιγμα των Φυλακών στους φορείς.

Ας συσταθεί λοιπόν και αύριο κιόλας, ένας φορέας Επιθεώρησης Φυλακών, μία Οικονομική Επιθεώρηση και ας ελέγξει πρώτους από όλους εμάς, το έμψυχο υλικό του Προσωπικού. Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε επώνυμες καταγγελίες κρατουμένων, πολιτών, φορέων, να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας, να μιλάνε όλοι για τους εργαζόμενους των Καταστημάτων Κράτησης με τα χειρότερα λόγια και να μην υπάρχει ένας ελεγκτικός μηχανισμός να μας ελέγξει και να αποδείξουμε έτσι την αθωότητά μας. Καταγγέλλουσα πολλές φορές είναι και η ίδια η Ομοσπονδία, τα Σωματεία και δεν παίρνουμε απαντήσεις. Με αυτό το θάρρος λοιπόν, ζητάω να υπάρξει Οικονομική Επιθεώρηση και να ελέγξει πρώτα από όλους εμάς.

Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, το παρόν Γενικό Συνέδριο δεν είναι απολογιστικό. Η Διοίκηση της Ομοσπονδίας έχει πρόσφατα εκλεγεί και έχει μπροστά της αρκετό χρόνο θητείας. Για τον λόγο αυτό θεωρώ ότι και το παρόν Συνέδριο είναι πολύ πιο σημαντικό από ένα εκλογοαπολογιστικό. Γιατί, ενώ οι εκλογές αφορούν την επιλογή προσώπων, τα Συνέδρια τα Τακτικά αφορούν τον θεσμό και τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει ως συνδικαλιστές είκοσι (20) υπάλληλοι γι αυτόν τον θεσμό.

Με τα συμπεράσματα και τα μέτρα αυτού του Συνεδρίου, ελπίζουμε κατ´ αρχήν να διατηρήσουμε ακμαίο το ηθικό μας και την πεποίθηση ότι υπηρετούμε έναν καλό σκοπό, ένα υγιή σκοπό. Γιατί εντέλει, αυτή είναι η υπερηφάνειά μας.

Κύριε Υπουργέ, κύριοι επίσημοι, αυτό που ζητάμε είναι να συνεργαστούμε, να δουλέψουμε μαζί, να φτιάξουμε μία αποτελεσματική Υπηρεσία, με εκπαιδευμένους, εξοπλισμένους, πρόθυμους και αποτελεσματικούς υπαλλήλους. 'Oταν μας ρωτάει ο κόσμος: «Τι δουλειά κάνεις;» δεν θέλουμε να απαντάμε γενικά: «Είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, ή υπάλληλοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης», αλλά θέλουμε να έχουμε την περηφάνια να του απαντάμε ότι επειδή υπηρετούμε τα ιδανικά και τους σκοπούς μίας δικαιοσύνης, επειδή εξασφαλίζουμε την ασφάλεια των Καταστημάτων Κράτησης, είμαστε εξωτερικοί φρουροί Φυλακών. Να έχουμε την περηφάνια και το θάρρος να το πούμε αυτό.

Ευχαριστώ πολύ.

/p